Na de vechtevaluatie met Carola stopte de werkstress. Nora stortte zich volledig op de vechtscheidingen, de trainingen hield ze voor gezien. Ze had gehoopt dat kindertrainingen leuker zouden zijn. Helaas waren ze hetzelfde. Ze begonnen met een rondje, een rollenspel in een groepje, tops en tips als toetje en ze eindigden in oeverloos evalueren. Onderdelen uit de training gebruikte ze in gesprekken met kinderen op school. Het was niet allemaal voor niets geweest.

Bij haar eigen kind meende ze trekjes van faalangst te herkennen. Sowieso vermoedde ze een disharmonisch intelligentieprofiel. Met haar verbale intelligentie redde Jasmijn het, performaal haperde het nogal in Havo-twee. Ze haalde tienen voor wiskunde, en enen voor inleveropdrachten omdat ze niets inleverde en ook niet om hulp vroeg. Ongevraagd hielp Nora haar dochter de Havo door in de avonduren.

‘Ik zit op het Joke Smit tegenwoordig,’ grapte ze tegen haar vrienden, ‘op de avond-Havo.’

Een Duitse vriend complimenteerde Nora met haar Duits.

‘Ik maak de Wörterliste voor Jasmijn,’ verklaarde Nora, ‘gratis bijscholing.’

Wörterliste vond de vriend typisch een woord voor iemand die Duits leerde. Jammer genoeg nam Jasmijn zelf genoegen met een vier.

De derde monteur van Ziggo had een werkende mediabox achtergelaten. Nora nam alles op. Ze werd zo’n kijker die televisie terugkeek. Eerst moest het huiswerk af, ze zette duidelijke kaders neer. Discipline werd beloond met een detective thriller. Daar deed Jasmijn het voor. De Joke Smit methode werkte.

Met de digitale televisie en haar donzen dekbed was de winter goed te doen. De combinatie had een celibataire uitwerking op haar. Veel te vroeg in het jaar vroeg de buurman haar mee uit.

Hij was druk geweest met tinderen, op zoek naar de moeder van zijn kinderen. Hij leed aan wat Nora de Tinderziekte noemde. Nora ontbrak niet in zijn afsprakenprogramma. Wel schoof hij haar naar voren op het schema of juist terug naar de lunch, dan weer wisselde hij van dag. Door de voortplantingsdrang zag hij door de bomen de buurvouw in Bos en Lommer niet meer. Tot hij haar helemaal afgezegd had en appte dat hij ziek was. Hij zond haar geen kus toe maar een ‘zwaai’.

Nora interpreteerde de zwaai als een swipe naar de verkeerde kant.

Zelf tinderde Nora niet. Tinder liefde leek op Zalando, onbeperkt toegang tot alle collecties. Eenmaal besteld bleken de kledingstukken te klein van geest, of te groot in het ego. Hoe ze roken, bewogen en klonken, kon je online niet weten. Nora jaagde daarom liever in het wild. Ze woonde in de Randstad en vertoonde zich op plekken waar men in de jachtstand stond.

Maar nu was het winter en bevond ze zich in haar celibaat.

‘De buurman heeft kaartjes voor iets,’ overlegde ze met Jasmijn. ‘Voor een doordeweekse avond, dat kan toch niet.’

Ze zag haar dochter aan detective thrillers denken, aan een huishouden zonder huiswerk, een avondje zonder gezeur.

‘Ga nou maar, je hebt al maanden geen man gezien,’ spoorde Jasmijn haar moeder aan. ‘En je wordt er natuurlijk niet echt jonger op.’

 

(Elke woensdagmiddag een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)

 

LEZEN IS GRATIS, LIKEN OOK!