Carola had wit verband op haar wang en een pleister. Er was een goedaardig vlekje verwijderd.

‘Was het een melanoom?’ vroeg Nora.

‘Nee,’ zei Carola kortaf. ‘Melanomen zijn kwaadaardig.’ Ze leek nerveus. Haar gerimpelde handen trilden licht. Ze bereidde zich voor op het gesprek en ordende haar plek. Links van het groeidocument legde ze haar pen. Rechts lag een reep Tony’s Chocolonely.

Nora’s leidinggevende was gearriveerd. In de recreatiezaal van het wijkcentrum was de zon doorgebroken. De leidinggevende knipperde tegen het zonlicht. Haar gezicht glom van de foundation. De teint stak af tegen haar witte nek.

Ze begonnen met de feedback in de vorm van tops en tips. De tops voor Nora pasten in een alinea. De tips besloegen twee bladzijden. Nora beantwoordde de mail niet meteen, ze had getelefoneerd tijdens een training, ze was een keer te laat gekomen en ze had een bijeenkomstverslag verstuurd zonder akkoord van Carola.

De bijeenkomstverslagen waren door Carola geschreven. Ze werden hergebruikt. Nora moest de datum veranderen en bijvoorbeeld het pauzehapje aanpassen. In het verslag van Carola stond dat de kinderen genoten van mandarijntjes en pepernoten. Nu was het februari en aten de kinderen Tuc met snoeptomaten. Carola keurde de veranderde verslagjes waarna Nora ze naar de ouders stuurde. Carola mailde of ze wel verstuurd waren. Daarna mailde ze om te melden dat Nora moest antwoorden.

Het controleren van Nora was een dagtaak. ‘Ik had gehoopt op meer inzet,’ zei Carola.

‘Ik heb geen tijd voor zoveel mail,’ zei Nora. ‘Ik zit niet aldoor op kantoor.’

‘Voor een training maak je tijd,’ vond Carola.

De feedback voor Carola was compact. Als top gaf Nora aan geleerd te hebben hoeveel tijd een training vergt. Als tip raadde ze Carola aan vertrouwen te hebben in de co-trainer en deze ruimte te geven.

‘Ik herken Nora niet in jouw beschrijving,’ haakte haar leidinggevende in. Met haar vinger gleed ze over de feedback.  ‘Elke fout is een strafpunt. Ik lees niets over haar pedagogische vaardigheden.’

Carola zei niets en zuchtte. Het leek of ze leegliep.

Nora had medelijden met haar. Zoals ze daar zat met het verband op haar wang. Ze had zich vreselijk opgeblazen. De nieuwe generatie ging aan de haal met haar training en nam het niet nauw met administratie.

‘Dit groeidocument,’ vervolgde de leidinggevende haar verwondering. Ze hield het document tussen haar vingers om de dikte te bepalen. ‘Wie leest dit eigenlijk?’

‘De ambtenaar die over de financiering gaat,’ zei Carola.

‘Één ambtenaar?’ vroeg de leidinggevende.

‘En het wordt gebruikt op trainingsdagen voor trainers,’ zei Carola snel.

Er viel een stilte. Misschien dacht Carola aan haar groeidocument. Aan hoe het gebruikt zou worden tijdens een trainingsdag voor trainers. De strafpunten zouden opgelezen worden. Een discussie over effectieve feedback zou losbarsten. Carola zuchtte nog een keer.

Ze schoof de reep Tony’s in de richting van Nora’s leidinggevende. Haar ruggenwervel was kromgetrokken. Het duurde lang voor ze haar hoofd opgeheven had om de leidinggevende aan te kijken. ‘Een kleinigheidje,’ zei ze, ‘als dank voor je komst.’

 

(Elke woensdagmiddag een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)

 

LEZEN IS GRATIS, LIKEN OOK!