De buurman bewonderde haar nieuwe fiets, een Cortina met een hoog frame. Ze fietsten naast elkaar op de Admiraal de Ruijterweg.

‘Gekocht op Marktplaats,’ zei Nora. ‘Op minder dan nul kilometer van mijn huis.’ Opgejaagd keek ze achterom. De claxon van een scooter zou ieder moment de conversatie kunnen verstoren. ‘Hij werd verkocht op straat. Het geld waaide bijna uit mijn hand.’

‘Gestolen dus,’ bromde de buurman.

‘Het vroor en ik had een fiets nodig,’ zei Nora. ‘Mijn fiets is ook gestolen.’

‘Als iedereen zo denkt dan…’ De buurman had een rechtschapen karakter. Daartegenover stond dat hij flink uit de bocht kon vliegen.

‘Ik had er eentje gekocht in een fietswinkel,’ zei ze een beetje buiten adem. ‘Maar die had een laag frame.’

Een passerende scooter toeterde haar aan de kant. Ze glipte voor de buurman. In het voorbijgaan begluurde ze hem. De buurman had een opwaaiende strook bont op zijn muts. Hij had iets weg van een fuut, een fuut op een fiets.

‘De lage is nu van Jasmijn,’ zei ze weer naast hem. ‘Vergeleken met deze was dat een shetlandpony.’ Vanaf haar hoge zadel keek ze naar het wegdek. Het duizelde haar. ‘Dit is meer een politiepaard,’ zei ze. Met gemak hield ze hem bij op haar politiepaard.

Hij had kaartjes voor de musical over Annie M.G. Schmidt. Er was nog tijd voor een biertje. De buurman wist precies waar de barren zaten in het theater. Hij kwam hier vaker. En hij hield van een drankje. Goede gewoontes, vond Nora.

De musical was een schot in de roos. De kinderlijke versjes over de tragiek van volwassenheid stemden haar euforisch. Of kwam het door de buurman die zijn best deed tijdens de date. Zijn lichaamswarmte straalde door haar heen. Ze durfde hem niet aan te raken.

Na de pauze vonden hun handen elkaar. In zijn handgreep lag de belofte van een vurige minnaar. Ze verkende zijn bovenarm. Zijn hand op haar been was het hoogtepunt dat hen niet gegund werd. Geïrriteerd maande de vrouw naast Nora hen tot kalmte met haar ogen.

Het regende na afloop. De buurman had een andere route om thuis te komen. Ze volgde hem.

In haar straat stopten ze. Hij pakte haar zadel beet en boog zich voorover.

Ze maakte zich op voor een kus. Haar mond smaakte naar een doodgeslagen biertje. Er borrelde wat avondeten omhoog. Was het de bedoeling dat ze gingen tongzoenen?

Haar telefoon ging, Jasmijn belde.

‘Ik zou om elf uur thuis zijn,’ verontschuldigde Nora zich. Ze gaf hem een kleverige kus.

Hij stapte op zijn fiets. Nora wuifde hem na tot zijn opwaaiende bontkuif uit beeld verdwenen was.

‘Ben je daar?’ riep haar dochter door het trappenhuis naar beneden.

‘We gingen naar de musical over Annie!’ Nora klauterde de trappen op. ‘Het was zo leuk!’ Hijgend bereikte ze haar verdieping. ‘Ik ben denk ik verliefd op de buurman.’

Jasmijn keek haar doordringend aan. ‘Verliefd op de buurman,’ herhaalde ze met haar handen in de zij. ‘En voor hoelang, mam?’

 

(Elke woensdagmiddag een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)

 

LEZEN IS GRATIS, LIKEN OOK!