Nora had het oudejaarsfeest overleefd. Zo goed zelfs dat ze haar verjaardag wilde vieren. Op drie januari werd ze vierenveertig. ‘Twee vieren dat gaan we vieren!’ appte ze haar vrienden. Meestal was er weinig animo na de jaarwisseling. Om haar vrienden op te frissen had ze gin gekocht. En ze had gekookt. Jasmijn had appeltaart gebakken.
Met resten appeltaart ontbeet ze de dag na haar verjaardag in bed. Haar maag verzette zich. Op haar feest had ze alleen wat pindasoep genuttigd. Omdat sommige vrienden tegenwoordig veganistisch aten, had ze pindasoep met bakbanaan gemaakt, zonder zoutvlees en kip.
Ze was misselijk van de honger. Van de appeltaart werd ze nog misselijker. Ze had een kater, zo’n hardnekkige net als vroeger, toen ze nog sterke drank dronk. Gin was natuurlijk ook sterke drank. Nora kon er niet tegen. Één glas misschien, hooguit twee, meer kon ze niet hebben. Dat was ze gisteravond vergeten.
In haar woonkamer kluste een monteur van Ziggo. Nora betaalde voor digitale televisie zonder digitale televisie te ontvangen. Ze had de klus bewaard voor de kerstvakantie. Een monteur kwam pas na een heleboel gezeur. En ze moest thuis zijn tussen twaalf en zes om de monteur op te vangen.
De eerste monteur had ze niet goed opgevangen. Die viel van de trap. Zijn knie vertoonde een vreemde knik. Het deed Nora denken aan de knie van haar barbie die ze als kind de verkeerde kant op knakte. Hij was afgevoerd door ambulancebroeders. Zijn manager had de nieuwe mediabox opgehaald en zijn gereedschapskist. De digitale televisie was weer eens aan haar neus voorbijgegaan.
Ze grabbelde in het kerstpakket naast haar bed. Een collega had het pakket meegebracht. Ze had hem ook uitgenodigd. Maria en Mirthe waren van de partij en de buurman was gekomen. ‘Stellen niet toegestaan,’ stond er in de uitnodiging. Tommie had ontbroken, ze wilde er geen minnaars bij. Met de buurman had ze een keer gezoend. Hij viel vooralsnog in de categorie vrienden.
Jasmijn was uit logeren gegaan. Nora had de gulle gastvrouw uitgehangen. Vooral haar eigen glas was goed gevuld gebleven. Ze herinnerde zich de cadeaus die ze uitpakte. En hoe de buurman stilviel toen de collega binnenliep. Ze wist dat ze mensen had uitgezwaaid bovenaan de trap. Ze wist alleen niet meer wie en in welke volgorde.
Er zat geen waardebon in het kerstpakket. Ze vond een stappenteller en een energiedrankje. Het thema was sport. Ze dronk het energiedrankje op. Daarna herlas ze haar appjes. Met een paar genodigden had ze contact gehad. Ze durfde niet naar haar dronkenschap te vragen. Zout in de wond kon ze nu niet verdragen.
‘Uw box werkt uitstekend, mevrouw!’ riep de monteur.
Ze wankelde naar de woonkamer.
‘Het komt door uw analoge kabel.’ Hij keek naar de lege bierflesjes op tafel. Aan de vloer koekten komkommerschijfjes uit de gin-tonic.
De bel ging. Ze liep naar de deur.
‘Een boeket voor Bosker!’ riep een man door de intercom.
Nora kromp ineen. Een boeket? Was er ruzie geweest op haar feest?
(Elke woensdagavond een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)
LEZEN IS GRATIS, LIKEN OOK!