‘Maar wat vind je nou lekker?’ vroeg Tommie na de derde poging. Tijdens de eerste twee had hij geduld opgebracht. Nora leek zich niet te focussen. De derde keer was hem de lust ontglipt. Een vrouw die niet te plezieren viel, vrat aan zijn libido.

Nora dacht na. ‘Ik kom klaar als ik een man in mijn zak heb zitten,’ onthulde ze. ‘Of bij losers waar ik geen respect voor heb.’

Tommie was opgestaan om ontbijt te maken. ‘Er bestaan dus twee categorieën,’ stelde hij vast. ‘En ik zit er tussenin.’

‘Ertussen, ja. Want jij houdt alles in het midden,’ zei ze. ‘Alles blijft vaag. We vieren kerst maar verkering mag het niet heten. Mijn vagina houdt niet van vaag.’ In de keuken hoorde ze hem lachen.

Hij serveerde ontbijt op bed, omelet met bakbanaan, sambal met madame jeanette. Tommie was een Antilliaanse Italiaan.

‘Verkering werkte niet, Nora.’ Op de tast vond hij zijn laptop op de  plank boven het bed. ‘Ik zit niet in je zak maar ik ben er nog steeds.’ Hij klapte de laptop open. ‘En ik heb niemand anders.’

Ze bekeken filmpjes over verkeerd gekruiste dieren, de muilezel, de zezel, de teeuw en de lijger.

Daarna bekeken ze lelijke beesten, de blobvis, een glibberige klont gelatine, en de axolotl, een amfibie in het larvale stadium die toch geslachtsrijp was.

Ze bestudeerden de geslachtsdaad van vissen, voortplanting zonder contact. Tommie verbaasde zich over kweekzalm. ‘Hoe simuleren ze de stroom waar ze eitjes in lozen?’

‘Ze kijken vissenporno,’ zei Nora. ‘Naar kuitschietende blobvissen overgoten met slijm.’

‘Gadver,’ zei Tommie. ‘Maar wat vind je nou lekker?’

‘Het gaat niet om handelingen,’ zei Nora, ‘maar over onderliggende verhoudingen.’

‘Je wil onderop liggen?’ Hij rolde bovenop haar. De laptop viel naast het bed.

Ze duwde hem weg. Haar lichaam zat vol lucht. Ze durfde geen winden te laten. Haar buik was een scheetkussen.

‘Gaan we morgen iets doen buitenshuis met kleren aan?’ vroeg ze gapend. Ze draaide zich om en dommelde in slaap.

Op eerste kerstdag wandelden ze door de Watergraafsmeer. In de Linneausparkweg stond hij stil bij elk monumentaal pand, Wikipedia bij de hand. Er was een gids in hem gerezen. Nora hoopte op een café. Ze moest naar de wc. Ze waren de Humanistische Mavo gepasseerd. Ze had niet verteld dat ze daar werkte. Tommie kletste onafgebroken.

‘Ik moet eigenlijk poepen,’ zei ze. Al wandelend had ze winden gelaten. Haar darmen drongen aan op de rest.

Tommie keek de uitgestorven straat in.  De cafés waren gesloten. ‘Dan  moeten we naar huis.’ Hij stopte de telefoon in zijn zak en pakte haar hand.

De televisie had alle toiletgeluiden overstemd. Ze keken tv. Nora verveelde zich. Het liefst wilde ze alleen zijn. Tommie voelde zich afgewezen als ze zich afzonderde. Met de tv zonderde ze zich af zonder dat hij het merkte.

‘Ik slaap toch thuis,’ zei ze na de kerstspecial van Spoorloos.

‘Waarom?’ vroeg hij verschikt.

‘Mijn ouders verwachten me al om twee uur,’ zei ze. ‘En ik wil uitrusten.’

 

(Elke woensdagmiddag een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)

 

LEZEN IS GRATIS, LIKEN OOK!