Molton stelde voor de boeken met zijn auto naar de Kringloop te vervoeren. Met zijn ex deelde hij een auto. Zijdelings las Nora mee met de appjes over de auto. Of er genoeg benzine in zat om de kinderen naar het Amsterdamse Bos te rijden, vroeg zijn ex dan.

De ex werkte bij de jeugdreclassering. Nora kende haar van gezicht. Ze deed net of ze zijn ex voor het eerst zag toen Molton haar een foto liet zien. Thuis had ze de foto’s van zijn ex allang gegoogeld.

Tussen de ex en Nora had Molton nog een paar jeugdhulpverleners gehad. ‘Hulpverleners moeten zelf ook een handje geholpen worden,’ zei hij daarover.

Nora maakte gebruik van zijn helpende hand maar samen in een auto zitten en boeken uitladen ging haar te ver. Ze wilde alleen even weten wat hij voor haar over had.

Ze had de hand niet aan haarzelf kunnen slaan in de vakantie. Geen moment waande ze zich onbespied. De nood was hoog. Molton vond dat ze te snel kwam. Hij hield haar niet bij en eiste een herhaling. Op zijn bank kwam ze op adem in zijn armen. Ze luisterden naar R. Kelly.

‘R. Kelly produceert alles zelf,’ zei hij meeneuriënd. ‘En hij schrijft zijn eigen teksten.’

Nora vroeg zich af of zijn teksten over de minderjarige meisjes gingen waarmee R. Kelly betrapt was. ‘Hoe zou hij eigenlijk heten?’ zei ze. ‘René Kelly?’ Ze verzon nog een ongepaste naam. ‘Of Richard Kelly?’

‘Robert,’ zei Molton, ‘hij heet Robert.’

Nora dacht aan Robert M. en het misbruikschandaal op de crèche in Amsterdam-West. Daarna dacht ze aan haar exen. Aan hoe mannen met hun muziek hoofdstukken heropenden. Mickey had haar teruggeworpen in de puberteit met zijn Prince collectie, Nathan in haar vroege jeugd met Doe Maar en UB40, Tommie in haar alternatieve fase met The Pixies en Nirvana.

Met R&B bracht Molton haar terug naar de adolescentie en een stage in Suriname. Ze durfde niet te dansen in Paramaribo. In Bar Dancing Touche bewoog ze uitgestrekt en stijf als een dansende giraf. Het meisje dat haar leerde dansen overleed later aan aids.

Aan die dingen dacht ze zonder haar gedachten te delen. Molton bepaalde de gespreksstof. Zijn onderwerpen boeiden haar niet zo. Ze genoot van zijn lichaam dat gespierd was en nagloeide. Goede gesprekken en seks gingen niet samen.

‘Even op je zijtje,’ zei hij. De pauze was voorbij.

Hij viel in slaap na de herhaling. R. Kelly stond op repeat. Misschien was Molton niet simpel, bedacht ze, maar gewoon ongecompliceerd.

Twee keer R. Kelly aanhoren was niet gecompliceerd, wel geestdodend. Ze wilde naar haar eigen, opgeruimde huis.

In de deuropening kuste Molton haar twee keer op de mond. De derde kus verdween in de lucht omdat ze haar gezicht afwendde. Ergens was ze nog steeds die stijve giraf.

Het regende buiten. Ze zag dat Nathan gebeld had. Onder haar capuchon luisterde ze zijn bericht af.

‘Noortje? Wanneer hervatten wij het Pieterpad!’ vroeg hij vrolijk. ‘We moeten nog driehonderdnegentig kilometer!’

 

(Elke woensdagmiddag een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)

 

LEZEN IS GRATIS, LIKEN OOK!