Nora stond voor de radiator in Tommies slaapkamer. De rist van haar jurk was open. Het was de bedoeling dat ze de jurk uit zou trekken. Tommie wachtte op haar onder de douche.

‘Kom je nog?’ riep hij.

‘Het is koud,’ riep ze terug.

Ze hoorde hem de douche uitdraaien. Hij stapte uit bad.

In de slaapkamer droogde hij zich af met een zachte handdoek. Tommie was goed in wassen. In zijn huis rook het naar wasgoed. Op zijn bed lagen dure lakens. Zijn huis leek op een hotel.

Per ongeluk keek ze naar zijn piemel. Daarna fixeerde ze zich op zijn bed.

‘Je hebt geblowd,’ zei hij. ‘En dan durf je niet bloot.’

Ze had zelf om een joint gezeurd. Nora was niet in bed te krijgen na feestjes. Meestal viel ze vanzelf een keer om. Last Man Standing werd ze door haar vrienden genoemd. Bij Tommie ging om zes uur het licht uit. Voor die tijd was hij thuis. Het was al half zeven.

In Club NYX had ze hem de kleren van het lijf willen scheuren. En die van haar eigen lijf. De ecstacy maakte haar extravert. De opvoedadviseur, de werkezel en de zeurende moeder die ze was, waren opgegaan in de kunstmatige mist van de rookmachine. Ze voelde zich sexy.

Nu zat haar lichaam niet lekker. Met het ontsteken van de joint was de seksbom ontploft. Het stoffelijk overschot was terug in de kist. Ze zat vast in haar hoofd.

‘Niet met je kleren in bed,’ zei Tommie. Verlekkerd had Nora naar zijn lakens gekeken, verlekkerder dan naar zijn piemel. Hij gaf haar een pyjama.

Na een warme douche trok ze de pyjama aan, een fijn geval van flanel. Ze zat beter in haar vel.

‘Club NYX leek op een muizenhol,’ zei ze tussen de lakens. Ze lagen met de neuzen naar elkaar. Tommie hield haar koude handen vast. Klam waren ze niet meer. Dat was alweer tien uur geleden.

‘Inderdaad,’ zei Tommie. ‘Met homo’s die snuffelend over de zolderbalken klauterden.’

‘Je had sjans met een Pakistaan,’ zei Nora.

‘Jij had acht mannen achter je aan.’

Ze hadden zich vermaakt in de nok van Club NYX. Beneden vonden ze het te vol, de muziek te hol en het publiek te homogeen.

‘Waar hadden we het over?’ vroeg Nora.

Tommie wist het niet. Het volgende onderwerp ontglipte hen ook.

‘We raken alles kwijt,’ gniffelde Nora.

‘Ecstacy seniliteit,’ zei Tommie.

Het geheugenverlies dempte haar gedachten. Uit het langetermijngeheugen borrelden flashbacks naar boven over de seks die ze vroeger hadden. Een visioen van hoe hij bewoog, veroorzaakte vloedgolfjes. Ze kuste hem.

Rollend over het bed gleed de ruime pyjamabroek van haar billen. Ze bepaalden de juiste positie voor zijn rug. Liggend op zijn zij voelde hij minder pijn. Ze liftte haar been op om hem te ontvangen.

‘Wat vertrouwd dit,’ verzuchtte ze. Vrij snel was ze klaargekomen.

Tommie was niet zover. Toch hield hij het voor gezien. ‘Heel vertrouwd ja,’ mompelde hij. ‘Maar ik vertrouw je voor geen meter.’

 

(Elke woensdagmiddag een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)