Winter 2017/9: Pijnappelklier

‘Pubers hebben seks voor beltegoed,’ zei Nora tegen Arman. ‘Maar ik ben volwassen. Ik heb seks voor een iPhone.’

‘Als je zo gaat beginnen, ga ik weer weg,’ zei Arman.

‘Het was een grapje.’ Nora lachte om haar eigen grapje. Ze lachte te hard. Lachen was goed. Te hard lachen benadrukte haar onzekerheid. Ze nam zich voor niet meer zo hard te lachen.

De iPhone lag op tafel, een iPhone 6. Dankzij Arman was Jasmijn erop vooruitgegaan qua telefoon. De barst in het scherm was klein. Een reparatie was niet eens nodig.

Arman stelde Nora op haar gemak. Hij zei dat hij haar leuk vond, dat de spijkerbroek haar goed stond, dat haar ogen mooi waren en haar borsten stevig.

‘Eigenlijk dus alles,’ zei Nora. ‘Je valt op alles.’

‘Niet op armen,’ zei Arman. ‘Ik val in het algemeen niet op armen.’

Nora draaide haar armen naar achter. ‘Schroef mijn armen er dan maar vanaf,’ zei ze, waarna ze weer te hard lachte.

Hij spoorde haar aan naast hem te komen zitten op de bank. Ze zoenden. Het zoenen ging goed tot zijn maag knorde.

‘Ik heb gekookt,’ zei ze. ‘Rode curry met rijst.’

‘Ik eet geen vlees van het bot,’ zei hij.

Ze dacht even na over geen vlees van het bot. Misschien impliceerde het dat hij ook niet van beffen hield. ‘Met kipfilet,’ zei ze.

‘Lekker,’ vond Arman.

Tijdens het eten vertelde hij over al zijn oudere vriendinnen. Meisjes van zijn leeftijd waren hem te wispelturig. En ze werden meteen verliefd. Zelf was hij nog nooit verliefd geweest.

Na het eten gingen ze naakt in bed liggen. Op het nachtkastje stond haar glaasje Licor 43. Niet dat ze veel dronk. Nora wilde erbij blijven. Dronkemans seks smaakte als een patatje oorlog; een slappe hap, overgoten met pornosaus, waar ze na wat geprop van friet in haar mond geen trek meer in had.

De stoppels op zijn borst schuurden tegen haar schouder.

‘Ik scheer mijn borsthaar want het groeit alleen links,’ zei hij.

‘Dan ben je linksharig,’ verzon ze ter plekke.

‘Bestaat dat echt?’ vroeg Arman.

Hij fixeerde zich op haar borsten. ‘Zelfs zo op je zij, zakken ze niet,’ zei hij. Als een versnellingspook beroerde hij haar borsten. Hij bereed haar in verschillende standen. Welke stand maakte niet uit, hij was groot genoeg, ze voelde hem hoe dan ook.

‘Ik kom niet makkelijk klaar,’ hijgde hij na een half uur.

‘Wat een goede technieken,’ zei ze. ‘Je lijkt wel een gigolo.’

‘Dat hoor ik vaker,’ zei Arman. ‘Maar ik kom niet makkelijk klaar.’

‘Heb je trek?’ vroeg Nora.

Ze snackten op haar bank, naakt op een handdoek. Arman vertelde over psychedelische drugs. Midden in een verhaal over wakker dromen met DMT en iets over een pijnappelklier in de hersenen trok ze hem op het kleed.

Zijn techniek doorboorde haar realiteitszin. Buiten zinnen fantaseerde ze over een echtgenoot die Arman ingehuurd had. De echtgenoot stond ernaast en dwong haar om klaar te komen. Ze sloot haar ogen en kantelde haar bekken.

 

(Elke woensdagavond een nieuwe avontuur, rond de klok van acht uur.)