Voorjaar 2017/8: Matinee

Mickey had geslapen toen Nora arriveerde. Hij was net wakker en dronk koffie. Zijn huis was opgeruimd en de gordijnen geopend. Het was warm. Onder zijn giletje droeg hij niets. Het stond hem goed.

Ze trok de ijskast open en schoof haar meegebrachte sixpack in de groentela die nagenoeg leeg was. ‘Dus jij slaapt wel eens?’ vroeg ze.

‘Je zet me in een hokje,’ zei hij.

De keren daarvoor had Mickey niet geslapen. Fris gedoucht had hij de deur geopend, gedoucht maar ongeslapen. Met bevriende deejays waar hij de manager van was, haalde hij weekenden door. Mickey had van zijn drugsgebruik zijn werk weten te maken. De deejays had hij naar huis gestuurd om Nora te kunnen ontvangen.

‘Ik hou er niet van als mensen me in een hokje zetten.’ Hij roerde in zijn mok en nam een slok.

‘Wat ben je weer stekelig,’ zei Nora. ‘Alles wat ik nu ga zeggen, ga jij weerleggen.’

Ze nam plaats in de stoel naast hem. ‘Goedemorgen Mickey, blij je weer te zien,’ zong ze. ‘Kijk wie zit er naast je, ken je die misschien.’ Met haar knie zou ze zijn knie aan kunnen raken. De tijd van toenadering was nog niet aangebroken.

Nora trok een blikje bier open. Het zondagmatinee was begonnen wat haar betreft. Ze wilde ontladen de komende vier uur. De break van de week, noemde ze het samenzijn. Tegen zessen zou ze thuis zijn bij Jasmijn. Voor elf uur zou ze in bed liggen om op maandag het juk van jeugdzorg weer te kunnen dragen. Mickey mocht best koffiedrinken, als hij haar maar vermaakte.

Hij stond op en liep naar de kast. Van de bovenste plank pakte hij het houten doosje en het glas met afgeknipte rietjes. Op de deksel van het doosje legde hij lijntjes ketamine. Er lag een stokbrood op tafel. Mickey had stokbrood voor Nora gekocht. Hij wilde met haar ontbijten.

Nora zeurde om muziek. Aan brood had ze geen behoefte. Ze durfde niet te zeggen dat hij het stokbrood kon invriezen. Een vriesvak zou hij vast ook een soort hokje vinden.

Na het snuiven at Mickey een hardgekookt ei en een plakje droge worst. Mickey was nooit neerslachtig omdat hij altijd bleef eten. Een dopamine tekort na drugs was hem vreemd. Doordeweekse depressies gingen aan hem voorbij zei hij. Mickey was een halfgod.

De halfgod zette muziek voor haar op. Een zondagmatinee was niet compleet zonder muziek. Feest was wat er bij hem te halen viel. Zijn aandacht zou ze nooit krijgen. Hij zag haar niet staan. Tegen beter weten in bleef ze proberen om bij hem in beeld te komen. Nora hechtte zich nu eenmaal aan illusies. Duurzame relaties lagen buiten bereik. Ze nam genoegen met deeltijd liefdes en deelde haar mannen met andere vrouwen of met hun werk. Mickey deelde ze met ketamine.

Hij draaide een album van Prince dat ze ruim twintig jaar niet gehoord had. Nora danste door de huiskamer. Het was heet, ze zweette.

‘Mag ik even douchen?’ vroeg ze.

 

(Elke woensdagmiddag een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)