Tommie had een professioneel bed met paardenhaar in het matras en kussens van kapok. Er zaten geen gaten in de lakens zoals bij Nora. De aanschaf van lakens stond niet op haar prioriteitenlijstje. En de lakens uit de linnenkast van haar moeder had ze afgeslagen. Veel te veel keus. Verstijfd had ze naar de stapels beddengoed gestaard. ‘Nu kan ik tenminste gewoon koffie morsen in bed,’ had ze tegen haar moeder gezegd terwijl ze de linnenkast dichtklapte. ‘Als er toch al een gat in het laken zit.’

Ze probeerde niet te bewegen in bed. Zodra ze bewoog, ontsnapte de geur van seks onder de dekens vandaan. Het versmolten aroma van twee mensen, een geur die ze lang niet geroken had. De afgelopen jaren had ze wel seks gehad maar de mannen hadden hun aroma niet met die van haar laten versmelten. Ze lieten het achter op haar rug, in haar mond of in een condoom die ze door het toilet spoelden.

‘Het ruikt een beetje naar schildpaddenvoer,’ zei Nora toen Tommie het dekbed opensloeg. De lucht viel niet langer te ontkennen.

‘Wat heb jij met schildpadden,’ zei hij. ‘Je lijkt zelf op een bever.’

‘Omdat ik bruin haar heb?’ vroeg Nora. Met haar oor lag ze in zijn oksel. Dat moest van Tommie. Ze had op willen staan om te douchen. Bang om zijn luxe lakens te bevlekken. Tommie liet haar niet los. Naliggen was een verplicht nummertje.

‘Omdat je aldoor blokkades opwerpt,’ zei hij. ‘En nooit eens lekker met de stroom meegaat.’ Hij aaide over haar bruine haar. ‘Al heb je wat tanden betreft meer iets weg van een haai.’

Nora likte langs haar tanden. Haar tanden waren klein. Tussen de snij- en hoektanden kierden wat ruimte net als bij haaien. Ze had zich ermee verzoend. Er was genoeg groot aan haar, een grote bos haar, haar grote ogen. Een mens kon niet alles groot hebben. Ook groots en meeslepend leven had ze afgezworen. Liever leefde ze klein en ingetogen. Een leven dat ze met haar kleine tanden makkelijk kon behappen.

‘Volgens mij had ik daarnet geen last van blokkades,’ zei ze. Al was er een behoorlijke blokkade geweest op hun weg naar genot. Tijdens de eerste poging in bed was Nora gebeld door haar buurman. In Bos en Lommer druppelde er op dat moment water op zijn kale schedel. Water dat afkomstig was uit Nora´s keuken. ‘Ik zou maar snel komen,’ waarschuwde de buurman. ‘Waarschijnlijk staat bij jou alles blank.’

Op de brommer scheurden ze van de Watergraafsmeer naar haar huis. Tommie woonde op stand in de straat waar Theo van Gogh had gewoond. Onderweg probeerde ze aan Mexico te denken. Aan die keer dat haar dakgoot was dubbelgeklapt door het gewicht van gigantische hagelstenen. Een straal Slush Puppy ijs stroomde haar huiskamer in over de gloednieuwe stereotoren heen. Dat was erger. De gedachte maakte haar niet rustiger. Net nu ze haar inboedelverzekering had opgezegd omdat de lakens met gaten haar gestolen konden worden, stond haar huis blank.

Haar huis stond niet blank. De keukenkraan lekte. Beneden in het trappenhuis gooide Tommie de hoofdkraan dicht. Er belde een buurvrouw aan met Henna in het haar. ‘Ik sliep er vroeger mee,’ stelde Nora haar gerust. ‘De loodgieter komt over een kwartier. Binnen een halfuur is er water om het uit te spoelen.’

De loodgieter voerde het woord met Tommie. Nora hing met haar hoofd in de gootsteenkastjes. Rondom de leidingen rook ze de geur van de benedenburen. Misschien was het gerechtigheid dat de benedenburen nu eens iets terugontvingen van haar.

Tommie vergezelde haar tijdens het excuusgesprek. De buurvrouw liet een paar bobbels zien in het behang. De buurman liet alleen zijn voeten zien, bungelend op een krukje achter de slaapkamerdeur. De geur uit het gootsteenkastje had ze in volle glorie geroken.

Volgens de loodgieter waren de rubbertjes in de leiding versleten. ‘Net als in een BH,’ zei Nora. ‘In een BH lubbert het rubber ook altijd uit.’ De loodgieter richtte zich weer tot Tommie. Toen het tijd was om te betalen had Tommie hem terugverwezen naar Nora.

Op de weg naar de Watergraafsmeer dwarrelde er overal bloesem in de stad. En er hing seks in de lucht. Nora dacht aan zijn bed, aan zijn bovenbenen op het bed en aan de driehoekige welving onderaan zijn buik. Ze verschoof op het zadel en klemde hem tussen haar dijen.

‘Zo kan ik niet rijden,’ zei Tommie, ‘leun niet zo op me.’

Nora was gaan verzitten. Ze wist best hoe ze achterop een brommer moest zitten. Jarenlang had ze achterop de Puch bij haar zus gezeten. Mels remde te hard zodat Nora haar neus stootte. Dat vond Mels leuk. Tot Nora een bloedneus kreeg en het rugpand van haar O´Neill jack besmeurd had met bloed.

‘En geen geluiden maken,’ zei Tommie.

‘Maak ik geluiden?’ vroeg Nora.

‘Je kreunt,’ zei Tommie. ‘Kreunen en leunen leiden me af.’

Toen ze thuiskwamen mocht Nora in bad. In de keuken ging Tommie tekeer met een keukenmachine. Met een schort voor liep hij de badkamer binnen. Onder het schort was hij naakt. Zijn lichaam zat onder de rode spatten. Hij had haar een glas aangereikt. ‘Alsjeblieft,’ zei hij, ‘bietensap met appel en gember.’

Na het nuttigen kuste hij haar rode mondhoeken schoon. Met handdoek en al trok hij haar op bed.

Ze rukte zijn schort af en ging op hem zitten. ‘Ik wil meteen alles,’ zei ze.

Vlug betastte Tommie nog wat erogene zones zoals hij gewend was bij andere vrouwen.

Nora was al over hem heen gezakt. ‘Ik wist het,’ zei ze. Zonder daadwerkelijk te bewegen, schakelde ze hem in de hoogste versnelling. ‘Ik wist dat je…’ Ze stopte even. ‘Kut, ik kom!’ schreeuwde ze. ‘Nu al!’

‘Wacht, ik ook!’ schreeuwde Tommie terug.

Ze lag nog steeds met haar oor in zijn oksel. Bang om zijn luxe lakens te bevlekken was ze niet meer. ‘Ach,’ had Tommie gezegd, ‘een lekkage meer of minder maakt vandaag niet meer uit.’

Ze snuffelde aan zijn huid. ‘Morgen ga ik naar de IKEA,’ zei ze. ‘Om nieuwe lakens te kopen.’

‘Leuk,’ zei Tommie, ‘de IKEA.’

‘En nieuwe handdoeken.’ Nora dacht na. ‘En echte glazen.’

‘Waarom,’ vroeg Tommie. ‘Je drinkt alleen maar bier.’

‘Oh ja, ’ zei Nora. Ze rolde zich uit zijn omhelzing. Abrupt stond ze op. ‘Is er nog bier?’