In Valencia was een hittegolf aan de gang. Ze waren op tijd voor de sleuteloverdracht. Ondanks de hitte had Nora zich gehaast en Jasmijn opgejaagd. Het vakantiegevoel liet op zich wachten.

Ze klopte op de deur van hun verblijf, een loft aan het strand, hier zou het vakantiegevoel beginnen.

Er blafte een hond achter de deur. Hondennagels krasten op tegels. Iemand riep de hond tot de orde. Een vijftiger in een zwarte kimono zwaaide de deur open. Hij hield de herdershond vast aan de halsband.

‘Ik heb het gecanceld,’ zei hij verward. Hij keek naar Nora en Jasmijn. Naar de moeder en dochter die nu op straat stonden, midden in een hittegolf. ‘Airbnb heeft je gebeld en gemaild.’

‘Ik heb geen telefoon,’ zei Nora. Ze zocht naar de vertaling voor Puk-code in het Spaans. Haar toestel was geblokkeerd en ze wist de Puk-code niet. Fuck de Puk, had ze gedacht, als Jasmijn maar bereikbaar is. Die was in eerste instantie ook niet bereikbaar omdat ze haar oplader kwijt was. In een Chinese winkel hadden ze een oplader gevonden voor zeven euro. Er was een goedkopere van vier euro maar de winkelbediende beweerde dat die meerdere telefoons tot ontploffing had gebracht.

‘En je mail?’ vroeg de man.

Nora knikte naar de koffers en haar kind. ‘Ik ben met vakantie.’

‘Kom binnen,’ zei de man. Hij schudde haar de hand. José Daniel heette hij. Het was de eigenaar van de loft, geen tussenpersoon. Ze mochten hem Dani noemen.

Toen Dani aangekleed terugkeerde uit een ander vertrek vroeg Nora waarom het gecanceld was.

‘Vanwege de riolering.’ Dani plofte naast hen neer. ‘Un desastre,’ zei hij hoofdschuddend. Nora keek naar de sandalen aan zijn bruine, behaarde voeten. Ze zaten niet dicht gegespt.

Dani belde airbnb. Met zijn vrije hand graaide hij in de lucht om te controleren of de airco werkte.

De hittegolf nodigde uit om te hangen. Door de hondenharen zaten ze verstijfd op de bank, uitkijkend op een volle asbak en een popart schilderij van een rokende Audrey Hepburn. Nora nam zich voor de reviews voortaan te lezen. Ze was gevallen voor de omschrijving ‘loft aan het strand’ en voor de foto’s van zijn popart. Verder had ze niets bekeken.

‘¡Es absolutamente absurdo!’ brulde Dani tegen airbnb. Hij was opgestaan en ijsbeerde achter de bank, klossend op zijn losse sandalen. De hond jankte aan zijn voeten. ‘Ze hebben geen ander verblijf! De meisjes zitten hier op mijn bank!’

‘Wat een stomme vakantie,’ fluisterde Jasmijn. Ze stond op en liep naar het toilet. Nora moest ook, ze had veel water gedronken. Vastberaden bleef ze zitten, niet van plan op te staan voor er een nieuw onderkomen was.

Dani ging zitten en opende zijn laptop. ‘Je kunt iets uitzoeken,’ zei hij. ‘Airbnb schenkt driehonderd euro schadevergoeding.’

‘Ik kan niet internetbankieren zonder telefoon,’ protesteerde Nora.

Dani sprong op. ‘Esto es increíble,’ kreunde hij. Klossend door de huiskamer belde hij airbnb.

‘De riolering werkt!’ Jasmijn wapperde haar handen droog. ‘Ik heb gepoept en gewoon doorgetrokken.’

 

(Elke woensdagmiddag een nieuw avontuur, rond de klok van twaalf uur.)