Nora was niet bij Nathan blijven slapen en bij Jasmijn gebleven. Nathan was thuis de wijn gaan halen. Hij kwam terug met tafeltennisbatjes. Op het schoolplein van de islamitsche basisschool speelden ze pingpong op een openbare tafeltennistafel. Een dag later leerde hij Jasmijn squashen. Ze sloegen zich stevig door de kennismaking heen. (meer…)
‘Ik ben Nathan,’ zei de buurman. Hij stak Jasmijn een elleboog toe want zijn hand bloedde. Met het oestermes had hij in zijn hand gehakt. Aan zijn andere hand zat een beschermingskapje met oesterresten. Twee dozen oesters had hij meegebracht. Hij was al een tijdje bezig en moe aan het worden. (meer…)
In de week na de wandeltocht prikte de buurman een datum voor de tweede etappe. Verder maakte hij geen stappen. Het weekend dat volgde schitterde hij door afwezigheid. Hij stuurde berichten waarin hij schreef behoefte te hebben aan rock-‘n’-roll en ruimte voor zichzelf. Nora wist hoe laat het was als hij zulke uitlatingen deed. De kinderwens had hem weer eens in de armen van een millennial meisje gedreven. (meer…)
‘Zit mijn pijp in jouw tas?’ vroeg de buurman. De andere pijp zat al aan zijn broek geritst.
‘Ik heb mijn rugzak weloverwogen ingepakt,’ zei Nora, ‘en daar zat geen broekspijp tussen.’ (meer…)
Het busje van Winsum naar Pieterburen reed eens per twee uur en had plek voor vijftien personen. Bij de bushalte stonden twintig personen. Een wandelaar en zijn vrouw beweerden dat zij als eerste bij de bushalte aankwamen en dat de Duitse toeristen het laatst waren.
‘Waarom moeten Duitsers uitgerekend met Pinksteren naar Pieterburen,’ had de buurman gezegd. ‘Alsof ze zelf geen Waddeneilanden hebben.’ (meer…)
Met de buurman begaf ze zich naar de Bijlmer voor wandelschoenen. In de ANWB-winkel kreeg hij korting. Het was koopzondag. Om onverklaarbare redenen was de winkel gesloten.
‘We moeten nu echt doorpakken,’ zei hij. ‘Het is bijna Pinksteren en de schoenen moeten nog ingelopen worden.’ (meer…)
‘Wegens de dodenherdenking staan wij twee minuten stil,’ schetterde een conducteur door de trein. ‘En lopen wij een vertraging op van minstens twee minuten.’
Nora keek naar de klok op het perron van Rotterdam Centraal, het was één voor acht. Naast haar zat een man te bellen. Zo te horen ging het over zijn werk. (meer…)
In de meivakantie had Nora een sociaal leven. Het waren van die weken waarin kranten ongelezen bleven. Ze logeerde in Limburg met vrienden. Rudolf had hen uitgenodigd, een vriend met een hoeve aldaar. Hij woonde half in de Pijp en half op de hoeve. In ruil voor asperges maakten ze de hoeve zomerklaar. (meer…)
In de vroege ochtend werd Nora wakker. Ze had haar kleren nog aan. Naast haar lag Jasmijn vredig te slapen. Ze luisterde naar de regelmatige ademhaling. Haar dochter snurkte nooit. (meer…)
Op eerste paasdag liep Nora een marathon in Radion. Haar vrienden sprak ze nauwelijks. Ze kon ze eigenlijk ook niet verstaan. Voor de meesten was de Alter Ego Night het eerste feest van het jaar. (meer…)