Mirthe raffelde een fototentoonstelling in de Westergasfabriek af om bij Nora te kunnen zijn. Het was het laatste warme weekend in september. Lichtjes hadden de vriendinnen aan een relatie geroken. Meedogenloos had de eerste windvlaag van de herfst hun zomerliefdes weggeblazen.

‘Daar dronk ik de breakup coffee met Sander.’ Mirthe wees naar het terras van het Ketelhuis.

‘En daar werd Tommie een week geleden boos op mij.’ Nora wees naar de plek waar de food market had gestaan.

‘Heel goed dat we dit samen herbeleven,’ zei Mirthe.

Op het terras van Brouwerij Troost toostten ze op een gezonde posttraumatische stressverwerking.

Nora was niet aan lager wal geraakt in de week na haar afwijzing. De dingen die ze deed wanneer ze aan lager wal raakte, had ze opgeborgen in een laatje. Alles wat ooit in dat laatje terecht gekomen was, kwam er nooit meer uit. Het laatje bezat de eigenschappen van een kluis waar niemand de code van kende.

Ze ging dus niet snuiven. Snuiven zat al twintig jaar in het laatje. In Mexico was ze er eens aan begonnen en er meteen zeven maanden mee doorgegaan. Van snuiven werd Nora bipolair wat ze genetisch gezien al een beetje was. Cocaïne had ze daar niet bij nodig.

Ook het laat op de avond muziek luisteren op haar laptop zat in het laatje. Nora dronk bier bij haar muzikale escapades. Na de eerste sixpack werd ze gastvrij. Zo gastvrij dat ze haar Facebook vrienden trakteerde op muziek. Delend op Facebook voelde ze zich niet alleen. De avond begon met gezellige funk en zachtaardige hiphop. Diep in de nacht bereikte haar muzieksmaak een dieptepunt. Met Paloma Negra, een Mexicaanse smartlap waar meerdere versies van bestonden, sloot ze af.

Mirthe had Nora een keer wakker gebeld na zo’n nacht. ‘Wakker worden, Nora!’ schreeuwde ze door de telefoon. ‘Je hebt veertien keer Paloma Negra gepost!’ Nora was naar de laptop gesprint om het bewijsmateriaal te wissen. Haar maag had zich samengetrokken van schaamte.

‘Ik heb recentelijk geen muziek meer gepost,’ zei Nora op het terras.

Daar werd op geproost.

‘En is M. Belkacem nu van de baan?’ vroeg Mirthe. ‘Of is hij bezig met een comeback?’

‘Die zit ook in het laatje,’ zei Nora.

In het voorjaar had ze hem voor het laatst gezien. Ze pikte hem op uit de kelder van het Volkshotel. Om gratis naar binnen te mogen, moest ze haar trui inleveren bij de portier. In een rode bh betrad ze de club. M. Belkacem stond in een kring met rivalen rond het mooiste meisje. Zijn levensstandaard mocht dan laag zijn, als het om vrouwen ging legde hij de lat graag hoog. Hij was direct mee naar huis gegaan toen hij Nora in haar bh zag staan.

Thuis vertelde hij zijn telefoon te zijn kwijtgeraakt in het Volkshotel. En hij had per ongeluk over zijn iPad heen geplast. Niet in het Volkshotel maar in het LLoydhotel, waar hij permanent een kamertje huurde. Nora vond het een passende plek voor hem. De studio waar hij voorheen woonde, noemde hij een cel en het LLoydhotel was een voormalige jeugdgevangenis. Hoewel hij niet wilde vertellen hoe hij over de IPad had geplast, kreeg Nora een visioen van hem, kijkend naar porno op de IPad, in slaap vallend op de toiletpot. Van alle mensen die Nora kende, stond M. Belkacem het hoogst op de aan lager wal ladder.

De volgende ochtend was hij vroeg opgestaan. Nora was blijven liggen. Ze had hem geen aspirines aangeboden of koffie voor hem gezet. In de badkamer hoorde ze hem water in zijn gezicht plenzen en snuiven. Hij moest door naar zijn werk. ‘Dag, schat,’ had ze hem nageroepen toen hij de deur uitliep. ‘Succes met al je problemen!’

Kort daarna kwam ze Tommie tegen. M. Belkacem nam geen genoegen met het afscheid. In de vroege uurtjes, als de coke uitgewerkt was en de behoefte aan seks toenam, appte hij haar nog steeds. De laatste  stuiptrekkingen van zijn lust had Nora bewaard in haar telefoon. Ze liet de berichtjes aan Mirthe lezen:

M. Belkacem

23 SEPTEMBER 2016

Zo     9:25 AM

Hoest     9:25 AM

Slaap je     9:27 AM

Alo     9:27 AM

Talk to me schat     9:28 AM

Alors     9:37 AM

Vas y parle moi salope     9:40 AM

Je mag naar me toe fietsen je krijgt geen spijt     9:41 AM

Ben geil en speciaal ik denk aan je      9:53 AM

Ik ben nu jarig     9:54 AM

Heb je gemist geloof me     9:58 AM

‘Nee, dit kan echt niet,’ zei Mirthe. Ze gaf de telefoon terug. ‘Die man moet weg.’

‘Dat is hij allang,’ zei Nora.

‘Maar wat doe je dan wel?’ vroeg Mirthe. ‘Nu al je slechte gewoontes in een laatje zitten.’

‘Werken,’ zei Nora. ‘En ik help Jasmijn met huiswerk. En tussendoor voel ik me afgewezen.’

‘Dat soort dingen dus,’ zei Mirthe.

Ze keken naar de ober die zich op het overvolle terras waagde. ‘Als je niet tegen stress kunt, moet je naar huis gaan om je af te rukken,’ had Nora iemand achter de bar tegen hem horen zeggen. Bij Brouwerij Troost konden ze niet omgaan met drukte.

‘Hij kan beter binnen blijven,’ zei Mirthe. ‘Hier buiten is iedereen boos op hem.’

‘Ik moet iets doen aan mijn imago,’ zei Nora. ‘Tommie vond me onbetrouwbaar.’

‘Komen de bitterballen nog door?’ riep Mirthe tegen de ober.

‘Ik heb zitten rekenen,’ zei Nora. ‘In 2014 had ik acht mannen.’

‘Je appte, chatte, mailde en sms’te met acht man tegelijk,’ herinnerde Mirthe zich. ‘Een dagtaak.’

‘Dat het allemaal paste in zo’n klein telefoontje,’ zei Nora. ‘Acht mannen.’

‘En je noemde jezelf polygaam.’

‘In 2015 had ik vier mannen,’ vervolgde Nora haar berekeningen.

‘Ja, en?’

‘Van polygaam ging ik naar serieel monogaam.’

‘Zeer kort serieel monogaam,’ verbeterde Mirthe haar.

‘Dit jaar had ik twee mannen. En in 2017…’ Ze zweeg om de spanning op te voeren. ‘In 2017 waarschijnlijk nog maar één!’

‘Of nul,’ zei Mirthe.

‘Nul?’ Nora keek ontzet.

‘Van acht, naar vier, naar twee, naar nul,’ rekende Mirthe.

‘Maar wat moet ik dan doen het hele jaar.’

Mirthe dacht na. ‘Ga bij een Nordic Walking clubje,’ stelde ze voor. ‘Je wilt toch werken aan je imago?’

‘Dus 2017 wordt het jaar nul.’

‘Precies.’

‘Mag ik dan eerst nog even naar het Amsterdam Dance Event?’ vroeg Nora.

Mirthe knikte. Ze zette haar tanden in een bitterbal.

Samen keken ze naar de ober die niet tegen drukte kon maar wel charismatisch was.